Spisu treści:
Amortyzacja to praktyka księgowa i podatkowa dotycząca odzyskiwania kosztów działalności. Jest on używany do aktywów takich jak budynki i maszyny, które stają się przestarzałe lub zużywają się z czasem. Grunty nie podlegają amortyzacji, ponieważ nie ulegają zużyciu. Amortyzacja jest regulowana przez Internal Revenue Service. Jest to jednostka, która określa sposób obliczania amortyzacji.
Historia
Przed epoką przemysłową, kiedy firma dokonała dużej inwestycji w maszyny, ryzykowała ona znaczną stratę w tym samym roku, ponieważ zysk generowany przez inwestycję narastałby stale przez wiele lat, a nie w tym samym roku, w którym dokonano inwestycji. Podobnie w przyszłych latach zysk może być nieco wyższy, ponieważ nie dokonano dużych reinwestycji kapitału. Zyski i straty byłyby zatem znacznie zróżnicowane z roku na rok i były bardziej odzwierciedleniem wzorców inwestycyjnych niż rentowności. Amortyzacja, w której firma odejmuje część kosztów swoich aktywów każdego roku do momentu, gdy aktywa są przestarzałe i muszą zostać zastąpione, początkowo została włączona do praktyk księgowych na przełomie XIX i XX wieku. W 1913 r. Amortyzacja została uwzględniona w prawie podatkowym jako odliczenie.
Przydatne życie
Począwszy od 2010 r. Istniały dwie uznane metody amortyzacji podatku od nieruchomości: linia prosta i przyspieszona (zwana również alternatywną i malejącą). Obie metody wykorzystują koncepcję „okresu użytkowania”, która stanowi oszacowanie czasu, przez jaki składnik aktywów będzie działał, zanim stanie się przestarzały. IRS zapewnia listę aktywów według klas, która określa czas trwania każdego okresu użytkowania. Warunki są różne dla dwóch metod amortyzacji. Budynki wynajmu mieszkań mają okres użytkowania 27,5 lat w metodzie amortyzacji liniowej i okres użytkowania 40 lat w metodzie przyspieszonej. Piece i dachy mają taką samą żywotność jak budynek. Dywany, meble i urządzenia mają pięcioletni okres użytkowania w systemie linii prostej i dziewięć lat w systemie przyspieszonym. Różne zasady mają zastosowanie do aktywów oddanych do użytku przed 1987 r.
Prosto linijna metoda
W metodzie liniowej koszt składnika aktywów jest dzielony przez jego okres użytkowania. Na przykład budynek mieszkalny do wynajęcia ma okres użytkowania 27,5 lat. Jego koszt, powiedzmy 400 000 USD, jest dzielony przez jego okres użytkowania, co powoduje amortyzację: w tym przypadku 14,545 USD. Jest to odliczenie, które jest pobierane każdego roku za 27,5 lat własności nieruchomości. Amortyzacja, podobnie jak inne odliczenia biznesowe, jest odejmowana od dochodu, a dochód z nieruchomości może zostać przeniesiony na przyszłe lata.
Przyspieszona metoda
W metodzie przyspieszonej więcej amortyzacji żąda się we wcześniejszych latach posiadania niż w metodzie liniowej, a mniej w latach późniejszych. IRS zapewnia tabele, które pomogą Ci określić dokładną liczbę każdego roku. Ta metoda jest często przydatna, jeśli wiesz, że będziesz sprzedawać nieruchomość w ciągu pięciu do siedmiu lat, a także będziesz miał znaczny dochód do zabezpieczenia w tych latach.
Ulepszenia kapitału
Niektóre wydatki są amortyzowane; inne są w pełni objęte roszczeniem w roku ich wydatkowania. Poprawa kapitału jest ulepszeniem, które zwiększa wartość budynku, a naprawa jest czymś, co utrzymuje budynek. Nowy podgrzewacz wody to poprawa kapitału. Malowanie to wydatek. Ulepszenia kapitału podlegają amortyzacji; wydatki są w 100% odliczane w tym samym roku, w którym występują.
Korzyści
Amortyzacja aktywów pozwala na długoterminowe planowanie dużych wydatków i inwestycji. Jest to korzyść, ponieważ zmniejsza zobowiązanie podatkowe inwestora w latach posiadania i stanowi zachętę do inwestowania kapitału.