Spisu treści:
Unie kredytowe zazwyczaj pobierają niższe odsetki niż banki za pożyczki udzielane członkom. Jednocześnie płacą wyższe odsetki niż banki na produkty inwestycyjne, które oferują. Biorąc mniej pieniędzy i płacąc więcej, wiele osób zastanawia się, jak to jest, że mogą osiągnąć zysk.
Historia SKOK-ów
Według Związku Narodowego Credit Union, pierwsza unia kredytowa była spółdzielnią utworzoną przez grupę tkaczy w 1844 roku. Połączyli swój kapitał, aby uzyskać lepsze ceny za swoje materiały. Pomysł rozprzestrzenił się, najpierw do Niemiec w 1850 r., Do Kanady w 1901 r., A do Stanów Zjednoczonych w 1908 r. Pomysł ewoluował od współpracy biznesowej do związków łączących zasoby i wreszcie do struktury, którą znamy dzisiaj.
Struktura SKOK-ów
Unie kredytowe nie są podmiotami nastawionymi na zysk. Łączą pieniądze swoich członków, aby zainwestować te pieniądze i uzyskać większe zainteresowanie niż ich członkowie mogliby zarabiać samodzielnie. Niektóre z tych pieniędzy są pożyczane członkom po dobrych stawkach, a część pieniędzy jest inwestowana poza organizacją. Działają bardzo podobnie do banków, z wyjątkiem tego, że są prowadzone przez i dla członków, a nie dla zarządu i akcjonariuszy.
Rezerwa operacyjna
Chociaż unie kredytowe nie działają w celu osiągnięcia zysku, rzeczywistość biznesowa wymaga od nich pokrycia kosztów działalności, w tym wynagrodzeń i kosztów ogólnych, oprócz kosztów uzyskania kapitału. A przepisy federalne wymagają od nich utrzymywania rezerwy operacyjnej, aby mieć wystarczającą ilość gotówki na pokrycie wypłat i awarii pożyczek. W tym celu każda unia kredytowa musi zarabiać więcej niż wydaje.
Stopy procentowe
Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, podobnie jak inne formy banków, dokonują ostrożnego bilansowania pomiędzy stopami procentowymi ich pożyczek a stopami procentowymi na ich rachunkach. Pieniądze trafiają do każdego członka na podstawie odsetek od oszczędności, płyt CD i innych produktów oprocentowanych. Pieniądze pochodzą z odsetek od pożyczek udzielonych członkom, najczęściej kredytów hipotecznych, linii kredytowych i kredytów samochodowych. Duża część rezerwy operacyjnej pochodzi z niewielkiej marży między wydanymi pieniędzmi a pieniędzmi zarobionymi na odsetkach od i od członków.
Inwestycje zewnętrzne
Wiele unii kredytowych korzysta również z puli swoich członków do inwestowania w podmioty zewnętrzne, takie jak fundusze inwestycyjne, obligacje rządowe i waluty. Stopa zwrotu z połączonej siły wydatkowej znacznie przewyższa możliwe zwroty od jednostek. Połączenie tego dochodu z inwestycji i odsetek z kont członkowskich tworzy marżę zysku dla unii kredytowych.