Spisu treści:
Wielu pracodawców w USA ustanawia 401 (a) plany emerytalne dla pracowników, podczas gdy 457 (b) plany emerytalne są dostępne tylko dla osób, które pracują dla rządów stanowych, samorządów miejskich i niektórych organizacji zwolnionych z podatku. Internal Revenue Service zapewnia taki sam status odroczonego podatku do tych planów, jak do emerytur i rachunków 401 (k).
Ustalanie kont
Pracodawcy tworzą 401 (a) konta w imieniu pracowników i decydują, ile pracodawcy mogą wnieść wkład, czy wnieść wkład w imieniu pracowników i czy konta są finansowane z dochodów przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu. Niektóre 401 (a) plany mają obowiązkowe składki, które określają dokładnie, ile pracowników musi zainwestować w plan. Podmioty rządowe administrują 457 (b) planami dla pracowników, a wszystkie składki są dokonywane przed opodatkowaniem. 457 (b) plany mają raczej uzupełniać inne dochody emerytalne niż zapewniać większość z nich. Pracodawcy nie muszą zezwalać wszystkim pracownikom na dostęp do planu.
Limity wpłat
Od 2011 r. Uczestnicy planów 457 (b) mogą wpłacać do planów roczny wkład w wysokości mniejszej niż 100% wynagrodzenia brutto lub 16 500 USD. Osoby powyżej 50 roku życia mogą wpłacać składki w wysokości do 22 000 USD. Wkłady do planów 401 (a) nie mogą przekraczać niższego ze 100 procent rocznego wynagrodzenia pracownika lub 49 000 dolarów. Limity składek obejmują składki wpłacane na konto przez pracodawcę i pracownika.
Odroczenie podatku
Pieniądze zainwestowane w plany 401 (a) i 457 (b) zwiększają odroczenie podatku, co pozwala mu szybciej rosnąć, zakładając, że inwestycje bazowe będą dobrze funkcjonować. IRS ocenia zwykły podatek dochodowy od wypłat dokonywanych z rachunków. Uczestnicy, którzy mają 401 (a) rachunki finansowane z pieniędzy po opodatkowaniu, płacą podatek tylko od dochodów, a nie od kapitału. Osoby poniżej 59 roku życia, które dokonują wypłat z planów 401 (a), muszą zapłacić 10% kary oraz podatek dochodowy. 457 uczestników planu nie musi płacić 10% kary za wcześniejsze wypłaty.
Wypłaty
Uczestnicy planu w 401 (a) planach, którzy odchodzą z pracy, mogą wpłacać środki na indywidualne konta emerytalne lub 401 (k) rachunków u innych pracodawców. Ludzie, którzy posiadają fundusze do momentu przejścia na emeryturę, muszą wypłacić pieniądze jako kwotę ryczałtową, wprowadzić ją do IRA lub renty. IRS nie pozwala ludziom na pozostawienie środków na koncie i dokonywanie okresowych wypłat. Osoby z planami 457 (b), które zmieniają pracę, mogą wpłacać środki do innych planów 457 (b) lub IRA. Po przejściu na emeryturę administrator planu może zezwolić uczestnikom na stopniowe wyprowadzanie pieniędzy, ale wiele osób roluje kwotę ryczałtową na IRA lub rentę.