Spisu treści:
Bank Rezerwy Federalnej wykorzystuje politykę monetarną do wpływania na sposób, w jaki ludzie zmieniają swoje posiadanie między oszczędnościami a wydatkami. Polityka pieniężna odnosi się do zdolności Fedu do zmiany podaży pieniądza i kontroli stóp procentowych, głównie poprzez kupowanie lub sprzedawanie skarbowych papierów wartościowych w dużych ilościach. Pieniądze, podobnie jak w zwykłej walucie, nie są oprocentowane, ale są niezbędne do realizacji naszych codziennych transakcji. Wyzwaniem dla Fed jest zapewnienie, że popyt na pieniądz jest w przybliżeniu równy jego podaży. Trzymanie pieniędzy odzwierciedla koszt alternatywny, ponieważ pieniądze utrzymywane jako zwykła waluta nie przynoszą dochodu z odsetek w sposób, w jaki robią to oprocentowane papiery. Kiedy Fed wyczuwa nierównowagę między podażą a popytem na pieniądz, wykorzystuje politykę monetarną do doprowadzenia do równowagi. Stopa procentowa równowagi to stopa procentowa, przy której podaż pieniądza jest równa popytowi na pieniądz.
Jak działa polityka pieniężna
Wycena bazowa obligacji ma na celu zapewnienie, że wraz ze wzrostem ceny obligacji jej stopa procentowa (lub rentowność) spada. Stopa procentowa to zysk wymagany do skłonienia inwestorów do przyjęcia ryzyka rynkowego i stopy procentowej wynikającego z wyceny obligacji i zainwestowania w tę obligację. Kiedy Fed sprzedaje skarbowe papiery wartościowe, obniża podaż pieniądza, wyprowadzając płynność z ogólnej podaży pieniądza i zastępując ją skarbowymi papierami wartościowymi. Kiedy Fed kupuje skarbowe papiery wartościowe, wylewa walutę z powrotem do podaży pieniądza, kupując obligacje od inwestorów. Jeśli Fed wyczuje, że podaż pieniądza jest wysoka w stosunku do popytu, sprzedaje skarbowe papiery wartościowe. Spowodowałoby to spadek cen papierów skarbowych, ponieważ podaż papierów skarbowych wzrasta w stosunku do popytu. Spadek cen obligacji wiąże się ze wzrostem stóp procentowych. Gdy równowaga zostanie osiągnięta, stopa procentowa reprezentuje stopę procentową równowagi.