Spisu treści:
Metoda odpisów i metoda bezpośrednia to strategie księgowe dla nieściągalnych należności. Podczas gdy metoda odpisów rejestruje koszt nieściągalnych należności poprzez oszacowanie w momencie sprzedaży kredytu, metoda bezpośrednia podaje koszt nieściągalnych należności, gdy firma decyduje, że niektóre należności stają się nieściągalne. W oparciu o ogólnie przyjęte zasady rachunkowości, metoda uprawnień jest preferowana w stosunku do metody bezpośredniej, ponieważ lepiej pasuje do wydatków ze sprzedaży w tym samym okresie i odpowiednio określa wartość należności.
Metoda zasiłku
Termin odpis w „metodzie odpisów” odnosi się do szacunkowej kwoty należności z całkowitej sprzedaży kredytowej, której zdaniem firmy nie będzie zbierana, a zatem powinien być rejestrowany jako koszt nieściągalnych należności w momencie oszacowania straty. Spółki dokonują oszacowania odpisu na nieściągalne zadłużenie po sprzedaży kredytowej, na podstawie przeszłych doświadczeń, aktualnych warunków rynkowych i analizy należności pozostających do spłaty. Dodatek jest ujemnym rachunkiem do należności, a zatem służy zmniejszeniu kwoty całkowitych należności.
Metoda bezpośrednia
Metoda bezpośrednia odnosi się konkretnie do bezpośredniego odpisu z całkowitej kwoty należności, gdy niektóre rachunki zostały uznane za nieściągalne. Kwota odpisu na nieściągalne należności jest zatem kosztem nieściągalnych należności dla spółki. Zgodnie z metodą bezpośrednią, w momencie sprzedaży kredytu firma zakłada, że wszystkie należności są w dobrej kondycji i zgłasza należności w pełnej wartości sprzedaży. Jednak w przypadku odpisu w przyszłości, utrata należności lub poniesienie kosztów nieściągalnych należności nie jest wynikiem sprzedaży w późniejszym okresie, w którym wystąpił odpis, ale z bieżącego kredytu obroty.
Dopasowanie wydatków
Zastosowanie metody odpisów ma na celu pokrycie kosztów nieściągalnych należności ze sprzedażą kredytów w tym samym okresie, z którego w przyszłości nastąpi utrata należności. Bez zgłaszania kosztów nieściągalnych należności w okresie, w którym prowadzona jest powiązana sprzedaż kredytów, firmy zaniżają koszty, które są wykorzystywane do generowania przychodów związanych ze sprzedażą kredytów, gdy nie zdołają pobrać części sprzedaży kredytowej w gotówce w przyszłym okresie. W międzyczasie firmy zawyżają koszty złych długów w przyszłym okresie, w którym faktycznie następuje utrata należności.
Wartość przewozowa
Metoda odpisów stosowana jest również w celu osiągnięcia właściwej wartości bilansowej należności. Rejestrowanie rezerwy na oczekiwane należności nieściągalne powoduje, że należności pozostające do spłaty są wykazywane w ich szacunkowej wartości możliwej do uzyskania, czyli w kwocie środków pieniężnych, które spółka może otrzymać z należności. Metoda odpisów uznawana jest za standardową metodę GAAP, podczas gdy metoda bezpośrednia jest odpowiednia tylko wtedy, gdy kwota nieściągalna jest nieistotna. Zgodnie z zasadami GAAP aktywa, w tym należności, podlegają przeszacowaniu i pomniejszeniu o kwotę prawdopodobnych strat, które można rozsądnie oszacować, gdy firmy uznają, że wartość aktywów zmniejszyła się.