Spisu treści:
Podstawowa koncepcja teorii parytetu siły nabywczej lub PPP odnosi się do siły nabywczej dolara. PPP opiera się na cenach towarów i usług pozostających niezmiennymi w porównaniach, często określanych jako prawo jednej ceny. Problemy pojawiają się w teoriach PPP, ponieważ kwestie takie jak koszty transportu mają wpływ na cenę towarów i usług, co powoduje, że różnią się one w porównaniu.
Koszty transportu
Gdy producent musi przewieźć dobry towar dalej, aby dotrzeć na rynek, detalista często dodaje koszt transportu do ostatecznej ceny towaru. Im dalej dobro musi podróżować od swojego pierwotnego producenta, tym wyższa cena dla konsumenta mieszkającego na tym rynku. Ze względu na wyższe koszty transportu, siła nabywcza dolara dla konsumenta mieszkającego dalej na rynku jest mniejsza niż siła nabywcza dolara dla konsumenta mieszkającego na bliższym rynku. Cena tego samego towaru na różnych rynkach nie jest stała, a prawo PPP jednej ceny nie obowiązuje.
Żądanie
Producenci często dostosowują ceny towarów do popytu na określonych rynkach, aby zmaksymalizować zyski. Ekonomiści nazywają tę praktykę cenami na rynku. Gdy istnieje duże zapotrzebowanie na produkt na konkretnym rynku, producenci podnoszą cenę. Gdy zapotrzebowanie jest niskie, producent obniża cenę. Prawo PPP jednej ceny nie ma tu zastosowania, ponieważ konsumenci mieszkający na obszarach o wysokim popycie mają mniejszą siłę nabywczą, ponieważ produkt jest droższy. Konsumenci mieszkający na obszarach o niskim popycie mają zwiększoną siłę nabywczą, ponieważ cena tego samego produktu jest tańsza
Podatki
Podatki powodują, że ostateczna cena tego samego towaru zmienia się na różnych rynkach. W obszarze, w którym podatki od sprzedaży są wyższe, konsument ma mniejszą siłę nabywczą, ponieważ ostateczna cena towaru jest wyższa. W obszarach, gdzie podatki od sprzedaży są niższe, konsument ma większą siłę nabywczą, ponieważ ostateczna cena towaru jest niższa. Prawo jednej ceny nie obowiązuje z powodu zróżnicowania cen ze względu na podatki od sprzedaży.