W 1895 r. Booker T. Washington wygłosił przemówienie do białej publiczności na Cotton States i Międzynarodowej Wystawie w Atlancie (zob. Reference 1). Przemówienie byłoby znane jako „Kompromis z Atlanty”. Adres Waszyngtonu stał się sławny dzięki wykorzystaniu metafory „rzucić wiadro”, którą zastosował do Czarnych w Ameryce Południowej. Rzucając swoje wiadra - pozostając na Południu i ciężko pracując nad polepszeniem ich sytuacji bez naruszania białego społeczeństwa - społeczność Czarnych mogłaby poprawić swoje okoliczności niezależnie. To przemówienie ilustruje przekonania Waszyngtonu o zdolnościach Czarnych i jego gotowości do ułagodzenia białych. Washington's contemporary, W.E.B. Dubois, wierzył w domaganie się od rządu praw obywatelskich, pomimo dyskomfortu, który może wyniknąć z tego powodu. DuBois skrytykował „The Atlanta Compromise” za złagodzenie podejścia do białego społeczeństwa i praw obywatelskich.
Zalecana