Spisu treści:
Wszelkie dochody, które osoby prywatne, firmy i podmioty rządowe nie wydają natychmiast, są oszczędnościami. Zaoszczędzone pieniądze reprezentują opóźnione spożycie i zazwyczaj zarabiają odsetki. Biuro Analiz Ekonomicznych Departamentu Handlu USA oblicza i publikuje krajową stopę oszczędności. Ten wskaźnik jest nieco mylący, ponieważ rządy często działają w deficycie - niektóre mogą wydawać więcej niż zarabiają, a tym samym obniżać krajową stopę oszczędności.
Rachunki narodowe
Obliczenie krajowej stopy oszczędności rozpoczyna się od National Income and Product Accounts, opublikowanego przez Bureau of Economic Analysis (BEA). Rachunki te klasyfikują pieniądze sektora prywatnego i publicznego jako dochód, konsumpcję i oszczędności. Krajowa stopa oszczędności (S) jest różnicą między dochodem (I) a konsumpcją (C) podzieloną przez dochód: S = (I - C) / I. BEA publikuje informacje na temat dochodów osobistych i konsumpcji, zysków zatrzymanych przedsiębiorstw oraz przychody i wydatki rządowe.
Źródła oszczędności
Prywatne oszczędności to suma oszczędności osobistych i oszczędności biznesowych. Stopa oszczędności osobistych w kwietniu 2014 r. Wyniosła 4 procent. Aby obliczyć oszczędności biznesowe, BEA mierzy wysokość zarobków zatrzymanych przez przedsiębiorstwa po wypłaceniu dywidend i podatków. Firmy mogą wykorzystać te oszczędności do finansowania inwestycji. Władze federalne, stanowe i lokalne mają oszczędności publiczne, gdy bieżące dochody przekraczają bieżące wydatki. Jednak rząd federalny zazwyczaj działa w deficycie, tworząc źródło ujemnych oszczędności. W 2013 r. Wujek Sam zebrał 680 miliardów dolarów mniej dochodów niż wydał rząd federalny, co stanowi 4,1 procent produktu krajowego brutto.
Stawki brutto i netto
Krajowa stopa oszczędności narodowych reprezentuje zasoby dostępne na inwestycje krajowe i zagraniczne. Ta stawka to kwota oszczędności wyrażona jako procent produktu krajowego brutto, miara wyniku gospodarczego równa dochodowi narodowemu. Krajowa stopa oszczędności w 2013 r. Wyniosła 13,84%. Część oszczędności narodowych brutto jest wykorzystywana do zastąpienia zużytych środków trwałych i nazywana jest amortyzacją. Pozostała część to krajowe oszczędności netto, pieniądze, które kraj może wykorzystać do zwiększenia zapasów dóbr kapitałowych.
Oszczędności emerytalne
Plany emerytalne, takie jak 401 (k) s i indywidualne konta emerytalne, stanowią znaczną kwotę oszczędności dostępnych na inwestycje. Na przykład w 2011 r. Amerykanie posiadali 4,87 bln USD aktywów IRA. W tym samym roku Amerykanie utrzymali kolejne 3,88 bln USD w prywatnych planach, takich jak 401 (k) s. BEA nie liczy oszczędności emerytalnych w ramach osobistych wydatków, a zatem uwzględnia tę kwotę w obliczeniach oszczędności osobistych, czyli dochodów osobistych pomniejszonych o wydatki osobiste.