Spisu treści:
403 (b) i 401 (k) to plany emerytalne, które oferują pracownikom zatrudnionym w sposób efektywny podatkowo oszczędność na emeryturę. Główna różnica między tymi dwoma planami przypada na wymagania, jakie każdy plan nakłada na pracodawcę jeśli chodzi o planowanie uczestnictwa. 401 (k) plany są oferowane przez przedsiębiorstwa, a 403 (b) plany są ograniczone do osób pracujących dla organizacji takich jak szpitale, kościoły i szkoły publiczne.
403 (b) Podstawy
403 (b) plany są ofertami emerytalnymi udostępnianymi kwalifikującym się pracownikom organizacji zwolnionych z podatku i organizacji non-profit. 403 (b) plany są odroczony podatek, co oznacza, że składki i skumulowane zarobki w ramach planu są opodatkowane tylko wtedy, gdy uczestnik wycofa pieniądze po przejściu na emeryturę. Starając się zachęcić uczestników do oszczędności emerytalnych, 403 (b) plany podlegają pewnym karom podatkowym, jeśli pieniądze zostaną wycofane przed przejściem na emeryturę.
401 (k) Podstawy
ZA 401 (k) to plan emerytalny, w którym pracodawca przekazuje część wynagrodzenia pracownika na konto emerytalne przeznaczone specjalnie dla tego pracownika. 401 (k) plany są plany określonych składek, co oznacza, że pozwalają pracodawcom dopasować składki do pewnego procentu składek kierowanych przez pracowników. Wszystkie składki 401 (k) są dokonywane za pomocą dolarów przed opodatkowaniem, a maksymalny procent składki pracodawcy wynosi 15 procent wypłaty pracownika.
Podobieństwa
Podatki dochodowe dla pracowników uczestniczących w planie 403 (b) lub 401 (k) wykluczają potrącenia z wynagrodzeń kierowane do tych planów. Jednak wypłaty z obu są opodatkowane jako zwykły dochód. Gdyby wypłacić pieniądze z planu emerytalnego, bez względu na to, czy jest to 403 (b) czy 401 (k), podlegałby 10-procentowej karierze za wczesną dystrybucję. Jednakże kara ta może zostać uchylona w pewnych okolicznościach, takich jak sytuacja, w której właściciel planu staje się niepełnosprawny, oddziela się od służby po ukończeniu 55 lat, musi zapłacić za specjalne wydatki medyczne, pragnie zmniejszyć nadwyżki odroczeń lub składek w przyszłości, lub umiera.
Różnice
Aby ustanowić plan 403 (b), pracodawca musi być publiczną instytucją edukacyjną 403 (b), organizacją kościelną lub organizacją zwolnioną z podatku 501 (c) (3). Nie ma takich wymagań kwalifikacyjnych dla pracodawców z 401 (k) planów; w przeciwieństwie do planów 403 (b), 401 (k) są zazwyczaj oferowane przez dla zysku firm. Firmy i organizacje ustanawiające 401 (k) plany emerytalne muszą obejmować wszystkich pracowników w wieku 21 lat lub starszych, pracujących 1000 godzin rocznie i mających jeden rok pracy. Instytucje zarządzające planami 403 (b) muszą udostępniać takie plany pracownikom pełnoetatowym, którzy ukończyli 21 lat i ukończyli roczny okres zatrudnienia.