Spisu treści:
A 401 (a) to plan emerytalny dla pracowników rządów federalnych, stanowych, lokalnych lub plemiennych. Plany zostały utworzone na podstawie sekcji 401 (a) Kodeksu Podatkowego. Konkretne cechy, korzyści i zasady różnią się w zależności od rodzaju planu i pracodawcy.
Plan zakupu pieniędzy
Plan zakupu pieniądza jest planem o zdefiniowanej składce, co oznacza, że pracodawca odkłada co roku pewien procent pieniędzy na wpłaty na konto emerytalne pracownika. Świadczenie emerytalne będzie zależeć od salda na rachunku w momencie przejścia na emeryturę - depozytów plus wyniki inwestycyjne. Pracodawca określa zasady składek. Najczęstszy scenariusz, według firmy usług finansowych ICMA-RC, obejmuje połączenie składek pracodawcy i pracowników. Składki pracodawcy mogą stanowić stały procent wynagrodzenia pracownika lub dopasowanie składki pracowniczej. Składki pracownicze mogą być składane w dolarach przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu, w zależności od planu. Pracownik dokonuje wyborów inwestycyjnych z szeregu opcji, w tym akcji, obligacji, płyt CD i funduszy inwestycyjnych.
Zasady IRS mówią, że musisz rozpocznij wypłaty z konta do 70 lat. Możesz również dokonywać wypłat, gdy opuszczasz pracodawcę, chociaż mogą podlegać podatkom. Wypłaty i pożyczki mogą być dozwolone, gdy są nadal zatrudnieni, w zależności od zasad pracodawcy i IRS.
Plan podziału zysku
A 401 (a) plan podziału zysku działa podobnie do planu zakupu pieniędzy, z wyjątkiem tego, że pracodawcy mają swobodę decydowania o tym, czy wnieść wkład. Na przykład pracodawca może przyczynić się w latach, w których zysk przekroczył cele budżetowe, ale unikać wkładu w trudniejsze finansowo lata. Podobnie jak plan zakupu pieniędzy, korzyść przy przejściu na emeryturę zależy od wysokości rachunku - depozytów, a także wyników inwestycyjnych. Niektóre plany podziału zysków pozwalają na składki pracownicze, podczas gdy inne nie.
Plan określonych świadczeń
W planie określonych świadczeń 401 (a) świadczenia emerytalne opierają się na formule, która zazwyczaj bierze pod uwagę wiek, lata służby i historia wynagrodzeń. Pracownicy nie uczestniczą w programie określonych świadczeń. Nie mają też wpływu na wybory inwestycyjne. Pracodawcy ustalają okresy nabywania uprawnień, zanim pracownicy będą mogli ubiegać się o jakąkolwiek emeryturę w momencie przejścia na emeryturę.