Spisu treści:
Przez większość XIX wieku sporty kolegialne miały charakter wewnętrzny, w większości przypadków nie przekraczały poziomu gier typu pick-up. Poszczególne szkoły miały „kluby”, ale rzadko rywalizowały ze sobą. W 1852 roku odbyły się pierwsze międzyuczelniane regaty załogowe, kiedy Harvard i Yale ruszyli w dwumilowym wyścigu na jeziorze Winnepeaukee w New Hampshire. Chociaż stypendia sportowe były daleko, etap został ustalony na konkurencję międzyuczelnianą.
XIX wieku
Szkoły wschodnie, zwłaszcza te, które dziś znamy jako członkowie Ivy League, zdominowały międzyuczelniane dyscypliny sportowe pod koniec XIX wieku. Po pierwszych regatach odbyła się pierwsza gra w baseball - między Amherst i Williams - w 1859 roku. Dwie szkoły w New Jersey - Rutgers i Princeton - są ogólnie uważane za grających w pierwszym międzyuczelnianym meczu piłki nożnej w 1869 roku. Tenis, hokej i gimnastyka mecze. Ale dopiero, gdy legendarny trener futbolu Amos Alonzo Stagg przybył na University of Chicago w 1892 r., Pomysł stypendiów - lub płatności „usług studenckich” - został przyjęty. Prezes U of C William Rainey Harper obciążył Stagga opracowaniem programu piłkarskiego, który zyskałby ogólnokrajową uwagę szkoły. Pod kuratelą Stagga, U z C założył siłownię piłkarską i wydział sportowy, który przyniósł duże pieniądze do kasy uniwersyteckiej i służył jako wzór dla innych szkół naśladować.
NCAA Założona
National Collegiate Athletic Association (NCAA) została założona w 1906 roku pod nazwą „Międzyuczelniane Athletic Association of United States”, zmieniając się w NCAA w 1910 roku. NCAA powstała początkowo, według strony internetowej NCAA, „w celu ochrony młodych ludzi przed niebezpieczne i wyzyskujące praktyki lekkoatletyczne tamtych czasów. ” NCAA nie miał kontroli instytucjonalnej nad stypendiami przyznawanymi sportowcom, o ile gracze byli studentami. Organizacja była bardziej zainteresowana sprawowaniem kontroli nad konkurencją i mistrzostwami oraz turniejami.
Próby reform
Pierwsza próba zreformowania systemu stypendialnego nastąpiła w latach 50. XX wieku, ale był to słaby wysiłek, który zajął tylne miejsce w dwóch głównych kwestiach, z którymi borykały się wówczas sportowe kolegia - przychody z telewizji i radia oraz rozwój sportu zawodowego, w większości zwłaszcza piłka nożna i koszykówka. Większe szkoły pozostały do zaoferowania tylu stypendiów, na ile było ich stać. Praktyka oferowania graczom stypendiów - zwłaszcza w piłce nożnej i koszykówce - po prostu powstrzymywała ich przed graniem w innych szkołach. Posiadanie 150 graczy w drużynie piłkarskiej nie było rzadkością w latach 60-tych. Stypendia sportowe dla drobnych sportów były rzadkie i prawie nie istniały dla kobiet.
Era nowożytna
W 1973 r. NCAA nałożyła limit 105 stypendiów na programy piłkarskie, zasadniczo zwalniając pieniądze na stypendia w innych sportach, zwłaszcza sportowych kobiet. Tytuł IX zmian edukacyjnych z 1972 r. Zmusił ręce prezesów uniwersytetów i dyrektorów sportowych, nakazując im bardziej sprawiedliwe rozdysponowanie zasobów - w tym stypendiów sportowych - między różnymi sportami i płciami. Dalsze obniżki stypendiów piłkarskich zostały dokonane w 1978 r. - do 95 - i ponownie w 1992 r., Kiedy stypendia piłkarskie były ograniczone do 85. Zmiany te dotyczą teraz szkół I-A Dywizji; Szkoły I dywizji I-AA otrzymują 63 stypendia. W roku szkolnym 2009-2010 kobiety miały więcej stypendiów koszykarskich niż zespoły mężczyzn: od 15 do 13. Wśród identycznych dyscyplin sportowych w kategorii IA kobiety mają więcej stypendiów sportowych niż mężczyźni w softballu / baseballu, szermierce, cross country / lekkoatletyce, golf, gimnastyka, narciarstwo, piłka nożna, pływanie, tenis, siatkówka i piłka wodna. Jedynym sportem - poza tymi, w których kobiety nie konkurują - w których mężczyźni otrzymują więcej stypendiów niż kobiety, jest lacrosse. Kobiety rywalizują także w sześciu innych sportach niż mężczyźni. Tendencje te są niemal identyczne w programach sportowych Dywizji I-AA.
„Pełne przejazdy”
Pomimo popularnych poglądów, nie ma czegoś takiego jak „pełna jazda”. Stypendia sportowe są ograniczone do jednego roku i są odnawiane w każdym roku akademickim. Ponadto stypendia są w rzeczywistości nazywane „dotacjami w ramach pomocy” i dotyczą wyłącznie szkół I-A i I-AA. Szkoły dywizji III nie oferują stypendiów sportowych. Szkoły Ivy League - zapewne ojcowie wszystkich międzyuczelnianych zawodów lekkoatletycznych - nigdy nie zezwalali na stypendia sportowe.